صورت موجودي عرضه و تقاضاي مستقل

فهرست مطالب
عنوان                                                                                                           صفحه
9/15 – نكات كليدي و مهم    2
تمرين هاي اينترنتي دانشجويان    4
حل مسائل    5
سؤالات اين مبحث    10
مسائل    12
اطلاعات برگه گستره Excel    16
مدلهاي پيشرفته    22
تحويل گروه يكنواخت    25
مسئله هاي ضميمه    26
فصل 16- درخواست مواد    29
1/16- تعاريف سيستم هاي MRP    34
2/16- سيستم MRP در برابر سيستم امتياز بندي سفارش    38
3/16- يك نمونه مثال MRP    45
با سيستم هاي كامپيوتري شده، سطح يكنواخت كنترل ـ گاهي اوقات ـ براي تمام آيتم‌هاي به كاربرده مي شود. با اين وجود ـ مديريت كردن موجودي ها هنوز به تنظيم دارايي ها نياز دارد و مفهوم ABC اغلب در انجام اين كار مفيد است.
9/15 نكات كليدي و مهم :
مديريت موجودي، مسئوليت عمليات هاي مهم است چون بيشتر بر شرايط لازم سرمايه هزينه ها و سرويس مشتري تأثير مي گذارد. اين فصل، مروري بر مديريت موجودي و متدهاي خاص مديريت موجودي هاي مستقل تقاضا را ارائه مي‌كند.
نكات مهم اين فصل شامل موارد زير مي باشند:
•     موجودي همان ذخيره (انبار) مواد بكار رفته است كه توليد را آسان مي سازد يا تقاضا ي هاي مشتري را برآورده مي‌كند. موجودي ها شامل مواد خام ـ كار در جريان گردش و كالاهاي توليد شده مي باشند.
•     قانون تصميم گيري مشخص مي‌كند كه چقدرـ و چه زمان بايد دستور بدهيم. در ارزيابي قوانين تصميم گيري، 4 نوع هزينه هاي موجودي وجود دارند كه بايد بررسي شوند: هزينه اجناس ـ هزينه سفارش (يا راه اندازي) ـ هزينة حمل (يا مخارج نگهداري) ـ و هزينه كمبود كالا (يا كسري كالا). هزينه هاي مربوطه شامل هزينه هايي مي باشند كه با تصميم گيري ايجاد شده، تغيير مي‌كنند.
•     فرضيه هاي با صرفه ترين مقدار سفارش شامل مقدار تقاضاي ثابت ـ زمان ناب ثابت ـ زمان تنظيم ثابت‌ ـ نداشتن هزينه هاي كمبود كالا ـ سفارش بسيار ـ نداشتن تخفيف ـ  و تك محصولي مي باشند. در اين فرضيه ها، فرمول EOQ ، مجموع مخارج نگهداري و هزينه هاي سفارش را به حداقل مي رساند.
•     هر مسئله موجودي كالا مي تواند با استفاده از مفهوم هزينة كل، براي (بهينه‌ترين) مقدار سفارش حل شود تا مجموع هزينه هاي مناسب را براي فرضيه هايي به حداقل برساند كه در وضعيت خاص به كاربرده مي شوند.
•    يك سيستم نظارت مداوم، روشي را فراهم مي‌كند تا تقاضاي تصادفي را اداره كند. وقتي كه وضعيت سهام در نقطة سفارش R  افت پيدا مي‌كند مقدار ثابت Q سفارش داده مي شود. زمان سفارش ها،‌ بسته به تقاضاي واقعي تغيير مي‌كند. مقدار Q برابر با   تنظيم مي شود. و مقدار R بر اساس سطح سرويس مطلوب مي باشد.
•    يك سيستم نظارت دوره اي، روش ديگري را ارائه مي‌كند تا تقاضاي تصادفي را اداره كند. وضعيت سهام در فواصل ثابت P نظارت مي شود و مقداري كه سفارش داده مي شود برابر با موجودي نهايي T  منهاي وضعيت سهام مي باشد. مقدار سفارش داده شده در هر دورة نظارت شده، بسته به تقاضاي واقعي تغيير مي‌كند. مقدار P با استفاده از  تنظيم مي شود و مقدار T  بر اساس سطح سرويس مطلوب مي باشد.
•     انتخاب بين سيستم هاي Q,P بايد بر اساس زمان دوبارة پر سازي ـ نوع حفظ ركورد و هزينة جنس باشد. يك سيستم دوره اي بايد زماني بكار برده شود كه سفارش هاي موجودي بايد به طور منظم زمان بندي شوند.
•    سطوح بالاي سرويس دهي نياز به سطوح بالاي سرمايه گذاري، با مقدار مشخص سفارش (Q) و انحراف معيار   دارد. بنابراين مديريت بايد سطح سرويس و رابطة سرمايه گذاري را قبل از تنظيم سطوح مطلوب سرويس مطالعه كند. مقايسه هاي نسبت هاي گردش موجودي ـ از طريق خودشان ـ مبناي كافي را براي تصميم گيري ها در سطح موجودي فراهم نمي كنند. همچنين مديريت بايد دائماً در جستجوي كاهش   باشد.
•     مفهوم موجودي ABC ، بر اساس مفهوم نسبتاً قابل توجه و بسياري مفاهيم بي اهميت مي باشد. اين مفهوم بايد به كار برده شود تا به دقت آيتم هاي A قابل توجه را كنترل كند و تلاش و هزينه كمي را صرف آيتم هاي C.B  كند.