پايداري حرارتي الاستومرهاي پلي يورتان (1) و (2)

فهرست مطالب
مقدمه
اثر ساختار شيميايي مواد تشكيل دهنده
اثر قسمت هاي سخت:
اثر پلي الها
اثر پيوند عرضي
اثر پيوند عرضي ايزوسيانورات
سنتز
مطالعات DMTA
اثر ساختار دي ايزوسيانات ها بر پايداري حرارتي
مطالعات DSC
نتيجه گيري
اثر نسبت هاي مولي بر پايداري حرارتي
مطالعاتDMTA
مطالعات DSC
اثر ساختاري مخلوط دي ايزوسيانات ها بر پايداري حرارتي
مطالعات DMTA
كاربرد پلي يورتانها در پزشكي
انتخاب پلي يورتانها براي كاربردهاي پيوندي
پلي يورتان سگمنته بيومر
پلي يورتان كارديوتان
مقدمه
پايداري حرارتي پليمرها از مسائل خاص و جديدي است كه طي بيست و پنج سال گذشته به عنوان موضوعي مستقل و تحت نام پليمرهاي مقاوم در مقابل حرارت مورد بررسي و مطالعه قرار گرفته است. پليمرها در طول عمر كاربردي خود در معرض عوامل گوناگوني مثل حرارت، اكسيدكننده ها، حلال ها و غيره قرار مي گيرند و پايداري آنها در مقابل اين نيروها و عوامل تخريب كننده را مي توان با اندازه گيري ميزان خواص مكانيكي باقيمانده در شرايط خاص و با انجام آزمايش مشخص كرد. به طور كلي پايدراي يك ماده پليمري عبارت است از اينكه پليمر مذكور بتواند در دما و زمان معيني، بدون كاهش چشمگير خواص، دوام بياورد.
ساده ترين روش افزايش پايداري حرارتي، شامل انتخاب گروهي از مواد است كه پيوندهاي قوي شيميايي دارند و در نتيجه موادي كه داراي ساختار متراكم و همبست هستند در اين گروه قرار مي گيرند. به طور كلي جهت بالا بردن پايداري حرارتي يك پليمر بايد:
الف- تنها مواد داراي قوي ترين پيوندهاي شيميايي به كار برده شوند.
ب- ساختار مواد به گونه اي باشد كه جابجايي مولكول ها به سادگي امكانپذير نباشد.
ج- بيشترين حالت رزونانسي در فرمول امكانپذير باشد.
د- همه ساختارهاي حلوقي داراي زواياي پيوندي نرمال باشند.
هـ- تكرار پيوندها تا حد ممكن عملي شود.
پلي يورتان ها از گروه پليمرهاي پيچيده اي هستند كه اين پيچيدگي نه تنها به نوع ساختاري مواد تشكيل دهنده و ميزان استفاده از آنها بستگي دارد، بلكه به دليل وجود بسياري از پليمرهاي معروف تجارتي ديگر در ساختار پليمري آنها نيز هست. به غير از يورتان كه ساختار اصلي پلي يورتان را تشكيل مي دهد گروه هاي ديگري مثل اوره، ايزوسيانورات، آلوفانات، بي اوره، يورتيديون و كربودي ايميد نيز در ساختار پلي يورتان وجود دارند. اين گروه ها در خلال توليد پلي يورتان و در ساختار پليمري حاصل مي شوند. دو گروه مهم ديگر نيز در ساختار پلي يورتان وجود دارند كه منشأ يورتاني ندارند، اين گروه ها عبارتند از گروه هاي اتري و گروه هاي استري.