كارخانه كشت و صنعت شمال

مقدمه :
روغنها و چربيها از زمانهاي بسيار دور يكي از اجزا اصلي و مهم تشكيل دهنده غذاي انسان بوده است. كه يك گرم آن در حدود 2/9 كيلوكالري انرژي در بدن توليد مي كند. همچنين غذاي طبخ شده در روغن و چربي مزه و طعم مطلوبي را در بر خواهد داشت.
با تغيير ساختار اجتماعي در دوراني كه ما در آن زندگي مي كنيم ، دگرگوني و چگونگي توليد مواد مورد نياز جامعه به خصوص مواد غذايي امري اجتناب ناپذير است در حال حاضر با توسعه كشت دانه ها و ميوه هاي روغني فقط 15 % از نياز چربي و روغن مصرفي مردم را مي توانيم تامين نمائيم. از اين جهت بايد ميزان قابل ملاحظه اي روغن خام از خارج وارد كشور شود ، لذا براي افزايش راندمان استخراج روغن از منابع روغن و تصفيه روغن نياز به تكنولوژي جديد روغن مي باشد.
در كشورهاي صنعتي يك نفر در طول عمر خود در حدود 3 تن روغن و چربي مصرف مي كند كه بيش از نصف اين مقدار به صورت روغن يا چربي غير قابل رويت موجود در مواد غذايي مانند پنير ، سوسيس ، كالباس ، گوشت و نظير اينها مي باشد.
اهميت اقتصادي چربيها و روغنها در جهان و ايران
غذا مسئله مهمي است كه نياز انسانها را برطرف مي كند. كار اساسي كشاورزان و كارخانه هاي صنايع غذايي اين است كه نياز مواد غذايي انسانها را تامين كنند. با توجه به افزايش رشد جمعيت در جهان نياز به مواد غذايي نيز افزايش مي يابد و همزمان بايد تقاضاي مواد غذايي مورد نياز مردم با امكانات و شرايط موجود تامين شود.




نمودار 1- ميزان توليد روغنها و چربيها و رشد جمعيت
اين نمودار نشان مي دهد كه در سال 1985 ميزان توليد چربيها و روغنها 80 ميليون تن بوده است. اما جمعيت در همين مثال 4/5 ميليارد نفر مي باشد.
نودار (2) ميزان ، توزيع توليد چربيها و روغنها را در جهان از سال 1990 – 1985 نشان مي دهد.

نمودار 2 ميزان و توزيع توليد چربيها در جهان از سال 1935-1990
اين نمودار نشان مي دهد كه ميزان و توزيع توليد دانه هاي روغني از %59 به %69 افزايش نشان مي دهد. همچنين ميزان توليد ميوه هاي روغني از % 6 به % 8 افزايش داشته ، اما ميزان توليد كره از % 15 به % 7 و نيز چربي حيواني از % 17 به % 14 كاهش يافته است.