سرگذشت و احوال مولوی

فهرست مطالب
فصل اول: «سرگذشت و احوال مولوي»   
1-1سرگذشت و احوال مولوي    
1-2افكار و عقايد عرفاني    
فصل دوم «مولوي چه مي گويد؟»   
2-1مسلك عرفاني و افكار و عقايد مولوي    
2-2علم اليقين-عين اليقين-حق اليقين   
2-3تعلق –تخلق –تحقق   
2-4پايه اصلي مسلك و طريقه عرفاني مولوي    
2-5 رسالت عرفاني و ادبي مولوي    
2-6فروغ خورشيد روح بخش عرفان مشرق   
2-7طريق اصلاح نفوس و درمان دردهاي اجتماعي و روحاني بشر   
2-8داروي دردهاي روحاني پنهاني بشر    
2-9پراكندگي و جمعيت حواس و اوقات    
فصل سوم : «مولوي و حافظ»   
3-1-عشق از ديدگاه مولوي    
3-2-پير از ديدگاه مولانا     
3-3جام جم ا زديدگاه مولانا   
3-4مولوي و حافظ    
فصل چهارم: «مرغ باغ ملكوتم، نيم از عالم خاك    
4-1 درمراحل سيرو سلوك علمي و عرفاني    
4-2 دوره ي اول زندگاني با شخصيت اول مولوي    
4-3 دوره ي دوم و شخصيت دوم مولوي    
4-4 شخصيت سوم و فعليت نهايي مولوي    
4-5 تقسيم بندي    
1-4-5افكار و عقايد مولوي     
2-4-5مارميت اذرميت    
1-2-4-5شعار مسلك علمي و عرفاني و كليد رمز افكار و عقايد مولوي   
3-4-5جبر واختيار و قضا و قدر    
1-3-4-5قضا و قدر    
2-3-4-5تجلي و ظهور حق درمظاهر بشري و صدور معجزات و كرامات از انبيا واولياي خدا    
4-4-5 اتصال پنهاني روح انسان كامل به مبدأ غيب مجرد الهي    
فصل پنجم : «آشنايي بيشتر با اشعار مولانا»
5-1شرح برخي از ادبيات مثنوي شريف
5-2شرح سه غزل شيوا از مولانا
5-3چند نمونه از كنايات اشعار مولوي
5-4القاب شعر اودبا و علما و هنرمندان ايران

سرگذشت و احوال مولوي
    جلال الدين محمد فرزند بهاء الدين محمد معروف به «بهاء الدين ولد» و ملقب به «سلطان العلما» فرزند حسين بلخي، اين خانواده پدر بر پدر ازمردم خراسان قديم ساكن ناحيه ي بلخ بوده اند و به  نسبت بلخي و خراساني شهرت داشته اند؛ اما شهرت مولوي به «مولاناي رومي» و «مولاي روم» بعد از آنست كه از بلخ مهاجرت كرده و در شهر «قونيه» موطن برگزيده اند كه از بلاد معروف آناتولي و آسياي صغير و تركيه ي فعلي است و آن را در قديم كشور «روم» مي گفتند؛ به طوري كه نگارنده تبع كرده ام اين شهرت از اوايل قرن ششم هجري به بعد است. براي اينكه من درمؤلفات نيمه‌ي اول اين قرن ديده ام كه ازمولوي به عنوان «مولاناي روم» اسم برده و اشعاري نقل كرده اند؛ براي كساني كه سرگذشت مولوي را از روي كتاب ها خوانده اند هم اين نكته تازگي دارد، زيرا تاكنون ديده نشده كسي متعرض باشد از اين كه چه تاريخ مولوي را به عنوان «مولاناي روم» يا «ملاي رومي ها» خوانده اند.
مقدمه»
ادبيات در هر شكل و قالبي كه باشد، نمايشگر زندگي وبيان كننده‌ي ارزش ها و معيارها وويژگي هايي است كه زندگي فردي و جمعي برمحور آنها مي چرخد. نقد وبررسي و ارزيابي آثار ادبي نيز چنين است و نمي تواند بدور از آن ارزش ها و معيارها باشد و بي توجه از كنار آنها بگذرد. به عبارت ديگر نقد و بررسي آثار ادبي از ديدگاهي مي توان درس زندگي ناميد، باهمه‌ي گستردگي و تنوع و خصوصيات و مظاهر آن.
افكار و عقايد عرفاني
    روح عرفان و مكتب طريقت مولوي از ديگر طرق وسلاسل صوفيه به كلي ممتاز است. درقرن هفتم هجري كه مولوي ظهور كرد، مكتب هاي معروفي چون مكتب شيخ شهاب الدين سهروردي صاحب كتاب عوارف المعارف و عارف بزرگي چون شيخ محي الدين ابن عربي صاحب فتوحات مكيه و يا صدرالدين قونوي، صاحب كتاب فلوك و مفاتح الغيب بودند؛ شايد عرفان مولوي و روش سير وسلوك او در ابتدا همانند مكتب افرادي كه ذكر شده است بود. اما با ظهور شمس در زندگي مولوي، وي داراي طريقه اي شد، متفاوت با مسالك عرفان و تصوف ديگر. پس كساني كه مي‌خواهند