نظریات فلسفی ارسطو

فهرست مطالب
عنوان                                                    صفحه
زندگي ارسطو
آثار ارسطو
منطق
الفاظ
قضيه
قياس
استقرا تمثيل
منطق علم
برهان
تعريف
دريافت اصول نخستين علم
جدل
ردمغالطات
فلسفه حيات
طبيعت
علل چهارگانه
اتفاق
حركت
نامتناهي
مكان
خلا
زمان50
پيوستگي
محرك نخستين
كائنات جو
نفص و قواي آن
نفس و بدن
تغذيه
احساس
حس مشترك
خيال
حركت (قسمت دوم)
عقل
عقل فعال و عقل منفعل
مابعدالطبيعه
اصول نخستين برهان
بحث بيشتر درباره موضوع مابعدالطبيعه
ماده و صورت
تحليل شدن
الهيات ارسطو
فن خطابه
فن شعر
 
مقدمه
يونان از كهن ترين سرزمينهاي مسكوني و متمدن جهان بوده و آثار تمدن در آن به دهها قرن پيش از ميلاد باز مي گردد. تمدن قديمي آن به تمدن مينوسي معروف است و مركز آن جزيره كرت بود. يوناينان باستان از دو نژاد اصلي بودند، يكي خود يونانيان، ديگر اقوام دوري، اقليتهايي نيز وجود داشته اند. يونانيها جزاير مجاور آن و در بخشي از پلوبونز (پلوپونيسوس ) و نقاط ديگر مي زيستند. نخستين بار افلاطون (427 - 347 ق. م) در رساله تيمانوس و رساله كربتاس درباره شهر آتلانتيس سخن گفته است كه 9 هزار سال قبل از ميلاد مي زيسته اند و تمدني افسانه اي و الهي داشته اند و تمام اروپا را تا مرز ايتاليا و تمام آفريقا را تا دروازه هاي مصر گشودند . لكن جاه طلبي حكام و ساكنان اين تمدن باعث اختلافات داخي و ضعف آن شد و در نتيجه در نبر با آتن شكست خوردند و سپس طغيان دربا و زلزله توأمان آن را در قعر دريا فرود برو.
يونان، سرزمين اقوام ايوني [2] است كه نخستين فلسفه مدون بشري به آنها نسبت داده مي شود. فيلسوفان بزرگي چون طالس و آنا كسيمندر و انا كيسمينس در آن ممنطقه مي زسته اند، آنان اقوام بسيار با استعدادي بوده اند مثلاً اشعار هومرگ از قديمي ترين آثار باقيمانده بشري است مربوط به همين اقوام مي باشد.
دو كتاب «ايلياد» و «اودوسيا» را انجيل يونانيان مي نامند قبل از سقراط و افلاطون نيز فيلسوفان بزرگ ديگري نيز در يونان پرورش يافته اند (از قبيل دموكريتوس، فيثاغورث). يكي از آنان شخصي است به نام «آنا كساگوراس» كه براي اولين بار نظريه عناصر اربعه را مطرح ساخت . اين فيلسوف اصالتاً ايراني است كه به همراه سپاه ايران به يونان رفته است.
در يونان قديم سه دولت شهر (پوليس) وجود داشته كه يكي از آنها آتن است و با توجه به تعدد جزاير در يونان ، اين كشور از اين دولت شهرها تشكيل مي شده است.[3]
شايان ذكر است كه اروپائي ها يونان را پدر خود مي دانند اخيرا نيز اتحاديه اروپا شهر تسالونيكي يونان را به عنوان پايتخت فرهنگي اروپا انتخاب كرده است. لذا آنان در ستايش يونان مبالعه و افراط مي كنند و تلاش دارند كه تمدنهايي از قبيل تمدن ايران هند و سوريه را ناديده بگيرند و به سادگي از كنار آن بگذرند. از حدود ده قرن پيش از ميلاد در نقاط مختلف يونان اجتماعات و كشور شهرهاي مستقل و منفردي بوجود آمدند كه يونانيان خود آ‹ها را پوليس مي ناميدند و هر يك از اين نواحي به نحوي با يكديگر مرتبط بودند. ساليان اوج تشكيل اين نواحي 100 تا 80 قبل از ميالد بود و صدها كشور شهر بوجود آمدند، مهمترين اين شكور شهرها سرزمين آتيك بود. در سال 683 پيش از ميلاد پادشاهي موروثي در آتن لغو حكومتي شبيه به جمهوري در آن برقرار گشت ولي جمهوري ديكتاتوري و پادشاهان انفرادي تا سال 510 به حكومت ادامه دادند.
اسپارت در قرن هفتم قبل از ميلاد مركز ادبيات بود ولي از حدود سال 600 پيش از ميلاد ببعد نظاميگري بر آن مستولي شد دولت اسپارت را دو پادشاه اداه مي كرد. كشور شهر تب كه از حدود 100 سال پيش از ميلاد مسكوني شد بخش عمده اي را در تاريخ باستان يونان بر عهده داشته است. آتن در آغاز قرن پنجم پيش از ميلاد مقتدرترين دولت يونان بود و در سال 510 پيش از ميلاد داراي حكومت دموكراسي شد.
در طي قرون پنجم و چهارم پيش از ميلاد يكسري جنگهاي خونين و عظيم ميان خود كشور شهرها با يكديگر و تمام آنها با ايران در گرفت. در سال 338 پيش از ميلاد فيليپ دوم پادشاه ناحيه مقدونيه بر سراسر يونان دست يافت و سپس يك حكومت فدرال از ايالت يونان بوجود آمد. پس از وي پسرش اسكندر كبير به حكومت رسيد. اسكندر فتوحات فراواني بدست آورد و قلمرو حكومتي خود را چندين برابر كرد. قلمرو اسكندر از شرق تا رود سند گسترده بود ولي پس از او جنگ ميان جانشينان وي به تجزيه اين امپراطوري روم گرديد و پس از تجزيه دولت روم، در قرن چهارم ميلادي يونان جزء اصلي روم شرقي (بيزانس) شد. امپراطوري بيزانس تا اواسط قرن پانزدهم ميلادي دوام آورد و 80 امپراطور در طي 1058 سال بر آن حكومت راندند . اولين حاكم بيزانسي آركادوي نام داشت . در دو سال اول حكومت وي (96-395) يونان مورد تهاجم بيگانگان واقع شد ولي اين هجومها بجايي نرسيد. در زمان حكومت كنستانس دوم (68- 641) قسمتهايي از يونان مورد هجوم مسلمانان واقع شد.
تعدادي از مهمترين امپراطوران بيزانسي (با تاريخ حكومت ) عبارت بودند از : تئودوسيوس دوم (50- 408) ، يوسني يانوس اول 615- 527) ، هراكليوس اول (41- 610) ، گنستانتين پنجم  (75- 740) باسيليوس دوم (1025- 976) ، آلكسوس اول (1118- 1081) ، مانوئل اول (80- 1143) ، يوحناي سوم (54- 1222) ، آندرونيكوس دوم (1328- 1282) ، مانول دوم (1425- 1391)، آخرين امپراطور كه كنسانتين يازدهم (53- 1448) نام داشت . با اين حال قلمرو آخرين امپراطوران بيزانس تنها شامل مقدار كوچكي از يونان بود كه وحدت سياسي نداشت و خاك آن عمدتا ًدر دست دول مقتدر منطقه بود (از جمله دولت هاي ايتاليايي) .
با اضمحلال و انحلال امپراطوري بيزانس در اواسط قرن پانزدهم، به تدريج تا پايان همان قرن تمام بونان فعلي بتصرف عثمانيان در آمد تسلط تركها بر يونان تا قرن نوزدهم ادامه يافت. در دوره حكومت عثماني سه شورش بزرگ و شانزده شورش محلي در يونان براه افتاد. خونين ترين شورشها در سال 1770 روي داد (هنگام جنگهاي روس و عثماني ) و مهين پرستان يوناني كه موقعيت را مناسب ديدند كشور مستقلي را در جنوب كشور سازمان دادند اما همينكه جنگها پايان يافت ، تركها دوباره بر كليه نقاط مسلط شدند و كشتارهاي دسته جمعي يونانيها آغاز گرديد . با تضعيف تدريجي امپراطوري عثماني، مقدمات شورشهاي استقلال طلبان بر عليه عثمانيها فراهم گشت و شخصي بنان ريكاس فرائيوس رهبري انقلاب را بر عهده گرفت. وي در سال 1796 بدست قواي عثماني دستگير و دو سال بعد اعدام شد. پس از آن تا بيست و پنج سال پيوسته بر شدت مبارزه مردم يونان عليه اشغالگران افزوده شد كه در اين ميان دو عامل مؤثر بود، يكي حوادثي كه در كشورهاي ديگر مي گذاشت و ديگري تسلط يونانيان در سازمانهاي افتادي امپراطوري عثماني.
از ماه مارس 1821  ميلادي مبارزه نهاي ملت يونان بر عليه تركان آغاز شد كه در اوايل عمدتاًٌ بصورت جنگهاي پارتيزاني بود. ولي  اين مبارزه بدون كمك هاي مستقيم و غير مستقيم قدرتهاي اروپايي راه بجايي نداشت. در طي جنگهايي كه در سالهاي 27- 826 درگرفت قواي عثماني در آبها و خشكي هاي يونان متحمل تلفات و خسارات سختي شدند تا سرانجام در سال 18209 با انعقاد پيمان آدريانويل و با مداخله دولتهاي مقتدر اروپايي اين جنگها بنفع يونان پايان يافت. و به اين كشور وعده خودمختاري داده شد روسيه، فرانسه و انگلستان سرانجام با اعمال نفوذ در سال 1832 ميلادي استقلال كامل يونان را از عثماني گرفتند و در اين سرزمين حكومت پادشاهي مستقر ساختند. آنان اوتوي اول پسر لوئي اول شاه باواربا (در جنوب آلمان غربي فعلي ) را در سن هفده سالگي به پادشاهي يونان انتخاب كردند. وي كمي بعد، روش استبدادي در پيش گرفت، ولي كودتاي نظامي سال 1843 ميلادي او را وادار به پذيرفتن قانون اساسي و برقراري پارلمان آزاد كرد.
اوتو در سال 1862 از سلطنت يونان خلع شد و بعد از خلع او مجمع ملي يونان در سال بعد ژرژر (جورج) اول (پر كريستيان نهم پادشاه دانمارك) را به سلطنت يونان انتخاب كرد وي در همانسال قانون اساسي آزاديخواهانه اي مقرر كرد. در دوره حكومت او وسعت يونان از سمت جنوب و شرق افزايش يافت . در مجموع يونان طي سالهاي اوليه پس از استقلال تا اوايل قرن بيستم همواره دچار جنگ و كشمكش با همسايگانش (بخصو ص عثماني ) و درگيريهاي داخلي بود و دراين مدت هدف سياست ملي بونان آزاد سازي بقه يونانيان از قيد اسارت بيگانگان (پان هلنيسم) بود. در سال 1908 ميلادي كرت جزئي از يونان گرديد. در سال 1909 الئوتريوس و نيزلوس در صحنه اسيت يونان به عنوان نخست وزير ظاهر شد و تا هنگام مرگش نيز به عنوان مؤثرترين شخصيت سياسي يونان باقي ماند . چند سال طول نكشيد كه وي كشور متحد و نوين بنياد گذاشت و ارتش منظمي پديد آورد در سالهاي 13_  1912 يونان تحت رهبري ونيز لوس همراه تا صربستان و بلغارستان عليه دولت عثماني وارد جنگ شد . (جنگهاي بالكان ) و توانست نواحي فراواني را در سمت شرق و درياي اژه بچنگ آورد. اين جنگ ها به مقدار زيادي نفع يونان تمام شد نواحي متصرفي بلغار ستان نيز بدست يونان افتاد .در سال 1913 ميلادي ژرژ اول در شهر سالونيك ( تسا لونيكي ) بقتل رسيد و فرزندش كنسانتين اول تخت پا دشاهي يونا ن جلوس كرد . كمي بعد چنگ جهاني اول بروز نمود. در آ غاز جنگ جهاني اول يونان داراي دو سياست بود، يكي سياست بيطرفي كه شاه متمايل بدان بود و ديگري سياست ورود د ر صف متفقين كه ونيز لوسر (نخست وزير ) به آن اصرار داشت . سر انجام يونان در صف متفقين وارد جنگ جهاني اول شد و كنستانتين تحت فشار نظامي سال 1918 پايان پذيرفت . و يونان در كنفرانسهاي صلح توانست حق تملك سر زمين هاي وسيعي را در اروپا  و قسمتهايي از آسياي صغير كه تا آن موقع جزئي از عثماني بود، بدست آورد. جمهوريخواهان ترك بعداً يونانيان را از آسياي صغير بيرون راندند. پس از مرگ الكساندر درسال 1920 ، كنسانتين مجدداً به سلطنت يونان فراخوانده شد. پس از آن كنسانتين با آنكه متفين حمايت خود را از يونان قطع كرده بودند به جنگ با تركيه ادامه داد، اما پس از پيروزي تركها درازمير مجدداً خلع و تبعدي شد و پسر ارشدش ژرژ دوم به سلطنت رسيد (1922) . در سال 1923 ژرژ دوم بر اثر فشار مخالفان جمهوريخواه كشور را ترك كرده و در سال 1924 اعلان جمهوري شد. پس از ياده سال، چون حكومت جمهوري نتوانست خواسته هاي مردم برآورده نمايد، در سال 1935 يك كودتاي نظامي صورت گرفت و كودتاچيان شاه را از كشور بازگرداندند. پس از بازگشت شاه، در اقصي نقاط كشور، قيامهائي عليه سلطنت طلبان مركزي در گرفت كه قواي نظامي آنان را بشدت سركوب كردند. ژرژ كمي بعد قانون اساسي را لغو و دولت ديكتاتوري ژنرال متاكساس را حاكم كرد. در سال 1939 جنگ جهاني دوم در اروپا آغاز شد. در 29 اكتبر 1940 ايالياي متحد به يونان هجوم برد ولي به آلباني عقب رانده شد. آلمان نازي براي تكميل استيلاي خود بر بالكان، در آوريل 1941 به يونان و يوگسلاوي حمله برد ولي نيروهاي كمكي انگليس، استراليا و زلاندنو به ياري يونان شتافتند. با سقوط يوگسلاوي توسط، آلمان، مرز يونان از آن سو نيز مورد تهاجم آلمانها واقع شد و سرانجام در ماه مه، آلمان نازي بر نواحي عمده يونان دست يافت و شاه نيز به خارج گريخت. يك ماه بعد چتر بازان آلماني جزيره كرت را گرفتند. تلفات يونانيان در جنگ جهاني دوم بالغ بر 500.000 تن بود و واحدها تبعيدي ارتش يونان بيشتر در مصر و ساير جبهه هاي آفريقا دوشادوش متفقين مي جنگيدند. سرانجام در ماه اكتبر سال 1044 نيروهاي بريتانيايي وارد يونان شدند و بتدريج كشور را از وجود آلمانها پاك كردند، هر چند كه بارتيزانهاي يوناني در اين پيروزي نقش بزرگي بعهده داشتن. با پايان جنگ جهاني دوم، جنگ داخلي يونان براه افتاد. شاه به كشور بازگشت و پارتيزانهاي كمونيست خواستار بدست گرفتن قدرت گرديدند. روابط با دول صنعتي غرب رو به گسترش نهاد و پس از ژرژ دوم برادرش پل اول پادشاه يونان شد. جنگ داخلي با كمونيستها در زمان او نيز ادامه يافت تا اينكه كمونيستها در سال 1950 ميلادي مقهور قواي دولتي شدند. بدين ترتيب خطر استقرار حكومت كمونيستي در يونان پايان پذيرفت.
در طي سالهاي 52- 1946 ميلادي يونان خيط توسط دولتهاي ائتلافي كوتاه مدت متعددي اداره شد تا اينكه در سال 1952 آلكساندر پاپاگوس به نخست وزيري يونان رسيد و دولت نسبتاً مستقلي را بنيان نهاد. پاپاگوس در سال 1955 درگذشت و  كنستانتين كاراماتليس جانشين وي گرديد. در طي دو دهه پس از پايان جنگ جهاني دوم صنايع و همچنين وضع اقتصادي يونان به كمك كشورهاي غربي توسعه يافت. كارامانليس در سال 1963 بدنبال اختلاف نظرهايي كه با شاه پل اول بروز كرد مجبور به كنار، گيري و ترك كشور شد و به فرانسه رفت . در سال 1964 ژرژ (جورج ) با پاندرئو دولت جديد يونان را كه تمايلات ضد آمريكايي داشتند ، تشكيل داد. در سال 1965 كنستانتين دوم پسر او به سلطنت يونان رسيد ووي از همان آغاز سلطنتي مواجه با منازعات يونان و تركيه بر سر قبرس شد. پس از آن بحران هاي ممتدي در دولت و پارلمان يونان پديد آمد.