تلفیق الگوهای برايسون و استيسی و آنسوف در مورد مدیریت موضوعات و مسايل استراتژيک

فهرست مطالب:
هدف:    3
جايگاه موضوعات استراتژيک:    3
متدولوژی برنامه¬ريزی استراتژيک پيشنهادی    5
فاز 1: برنامه‏ريزي براي برنامه‏ريزي    6
فاز 2: تدوين بيانيه راهبردی سازمان (منشور سازمانی):    6
فاز 3: تجزيه و تحليل محيط سازمان:    9
فاز 4: تعيين موضوعات استراتژيک سازمان:    12
فاز 5: تعيين اهداف و استراتژی ها    15

 
هدف:
مقصود از اين نوشتار، ارايه يک روش کاربردی برای انجام پروژه های مشاوره مدیریت استراتژيک مبتنی بر يکی از آموزه های آقايان اسيتسی و آنسوف و برايسون تحت مدیریت موضوعات استراتژيک يا مديريت مسايل مي‌باشد. لازم به ذکر است که تبديل نظرات ايشان به يک متدولوژی کاربردی بر اساس برداشت آزاد و با کمک از تجربيات نويسنده در زمينه پروژه های مشاوره مدیریت استراتژيک می باشد.
جايگاه موضوعات استراتژيک:
هدف بررسی محيط بيرونی، محيط دورنی و بررسی ذينفعان شناخت، کشف و فرموله¬بندی موضوعات استراتژيک است. چرا که جانمايه برنامه ريزي استراتژيک موفق، تشخيص موضوعات استراتژيک است. معمولاً در دنيای واقع با موضوعات استراتژيک برخورد درستي نمي¬شود، واکنش هاي معمولي در قبال موضوعات استراتژيک چنين است:
     ندانستن و عدم تشخيص موضوعات استراتژيک
     عدم تشخيص بين موضوعات مهم و غير استراتژيک (يا عملياتي)
     طفره رفتن از باز گويي موضوعات
     تعويق  در پرداختن به موضوعات (امروز و فردا کردن)
     اتخاذ رويکرد عدم شفافيت يا پاک کردن صورت مساله
     ارايه راهکارهاي سرسري، زودگذر و غير عميق
     عدم جرأت  در ابراز موضوعات استراتژيک

موضوعات استراتژيک به دو قسمت تقسيم مي شوند. يک دسته گزينه¬هاي استراتژيک نام دارد که به ايده ها و روش¬هاي جايگزين و متفاوت حرکت سازمان در آينده هستند. مثلاً سازمان مي¬تواند دامنه¬هاي فعاليت (مشتريان جديد– بازارهاي جديد) را تغيير دهد، يا به حوزه¬هاي ديگر بپردازد؟ (محصولات و ماموريت متفاوت) معمولاً گزينه¬ها راجع به مواردي است که اکنون وجود ندارد و مي¬تواند بالقوه مطرح و ممکن باشد به عبارتي ديگر راجع به مواردي است که با ورود سازمان به دنياهاي جديد سر وکار دارد. اين بخش از موضوعات استراتژيک به دنبال فرصت ها و امکانات (منفعت های بالقوه) است.
اما دسته دوم، سوالات يا مسايل استراتژيک هستند که راجع به چالش¬ها،  مشکلات و موانع موجود هستند و در مورد آن¬ها سوال يا ابهام وجود دارد. برخلاف گزينه¬هاي استراتژيک اين دسته از موضوعات استراتژيک، معمولاً راجع به مواردي صحبت مي کنند که اکنون وجود دارد يا در آينده مستتر در وضعيت موجود قابل پيش بينی است.
بدين ترتيب در نوع اول موضوعات بيشتر به سراغ نظرها، ايده¬ها و خلق راهکارهاي ممکن و متصور براي آينده مي¬رويم. در اين قسمت بيشتر ابتکار، خلاقيت، شهود و قضاوت مديريتي و تجربه نقش دارد. در صورتي که نوع دوم موضوعات، يعني سوالات بيشتر با آمار، اطلاعات، اعداد و ارقام و وضعيت جاري سر وکار داريم. در اين حالت بررسي¬هاي تحليلي، کارشناسي و تخصصي نسبت به روشهاي پيشگفته بيشتر مطرح است.