قلعه الموت

قلعه الموت
   اين قلعه بر فراز كوهي است كه اطراف آن را پرتگاه هاي عظيم بريدگي هاي شگفت فرا گرفته است. اين كوه از نرمه گردن ‌(ميان نرمه لات و گمارود) شروع شده و به طرف مغرب ادامه پيدا كرده است. صخره هاي پيرامون قلعه كه رنگ سرخ و خاكستري دارند، در جهت شمال شرقي به جنوب غربي كشيده شده اند. پيرامون دژ از هر چهار سو پرتگاه است و تنها راه دسترسي به آن راه بسيار باريكي است كه در جانب شمال آن قرار دارد.
قلعه الموت را مردم محل «قلعه حسن» مي نامند. اين قلعه از دو بخش غربي و شرقي تشكيل شده است. هر بخش به دو بخش: قلعه پايين و قلعه بالا تقسيم شده است كه در اصطلاح محلي، آن ها را «جورقلا» و «پيازقلا» مي نامند. طول قلعه حدود 120 متر و عرض آن در نقاط مختلف بين 10 تا 35 متر متغير است.
   ديوار شرقي قلعه بالا يا قلعه بزرگ كه از سنگ و ملاط گچ ساخته شده است، كم تر از ساير قسمت ها آسيب ديده است. طول آن حدود 10 متر و ارتفاع آن بين 4 تا 5 متر است. در طرف جنوب، در داخل صخره اتاقي كنده شده كه محل نگهباني بوده است. در جانب شمال غربي قلعه بالا نيز دو اتاق به داخل در داخل سنگ كوه كنده اند. در اتاق اول، چاله آب كوچكي قرار دارد كه اگر آب آن را كاملا تخليه بكنند، داشته باشد.
در پاي اين اتاق، ديوار شمالي قلعه به طول 12 متر و پنهاي 1 دارد. در جانب جنوب غربي اين قسمت، قلعه پايين تر واقع شده است و پرتگاه مخوفي دارد. در جانب جنوب غربي اين قسمت قلعه، حوضي به طول 8 متر و عرض 5 متر در سنگ كنده اند كه هنوز هم بر اثر بارندگي هاي زمستان و بهار پر از آب مي شود. در كنج جنوب غربي اين حوض، درخت تاك كهن سالي كه هم چنان سبز و شاداب است، جلب توجه مي كند. اهالي محل معتقدند كه آن را «حسن صباح» كاشته است. اين قسمت از قلعه، به احتمال زياد همان محلي است كه حسن صباح مدت 35 سال در آن اقامت داشته و پيروان خود را رهبري مي نموده است.   در جانب شرقي قلعه، پاسداران قلعه و افراد خانواده هايآن ها ساكن بوده اند. در حال حاضر آثار كمي از ديوار جنوبي اين قسمت باقي مانده است. در جانب شمال اين ديوار، ده آخور براي چارپايان در داخل سنگ كوه كنده شده است.