زمان چرخه توليد، مزيت رقابتي استراتژيك

از اوايل دهه 1990، مفهوم رقابت مبتني‌بر زمان كه توسط «هوت»1 و «استاك»2مطرح شد، به يكي از اثربخش‌ترين راهبردهاي كسب مزيت رقابتي منحصر بفرد مبدل شده است. شركت‌هاي توليدي، بايد اركان اين مفهوم را به مديريت عمليات خود منتقل كنند. توليد و ساخت مبتني‌بر زمان، به عنوان رويكردي منطقي براي مديريت توليد و عمليات، مطرح شده و جهت‌گيري مبتني‌بر زمان را در شركت‌هاي توليدي اجرا مي‌كند. در اين مقاله، چارچوب توليد مبتني‌بر زمان تشريح شده و اقدامات و رويه‌هاي توليد مبتني‌بر زمان با لحاظ كردن پتانسيل آنها در خصوص كاهش زمان چرخه توليد، بررسي مي‌شود.
در قرن 21، شركت‌هاي توليدي خود را در محيطي به شدت رقابتي مي‌بيينند. از شروع دهه 1990، تغييراتي با تمركز بر عوامل موفقيت استراتژيك تكامل يافتند (استاك و هوت، 1990). در بسياري از صنايع، گرچه كيفيت هنوز به عنوان عاملي حياتي در موفقيت تلقي مي‌شد، اما ديگر منبعي براي مزيت رقابتي منحصر بفرد به شمار نمي‌آمد. (كارتر، هلنيگ، هندفيلد 65: 1995). مشتريان، بويژه در بازار «كسب و كار با كسب و كار»3. محصولات خود را در بالاترين سطوح كيفيت و در سريع‌ترين زمان ممكن، تقاضا مي‌كنند. براساس اين بهبودها و توسعه‌ها، جهت‌گيري ويژه‌اي به سمت رقابت مبتني‌بر زمان4 بوقوع پيوسته و زمان‌هاي چرخه، يكي از مهم‌ترين اقدامات استراتژيك براي شركت‌هاي توليدي تلقي مي‌شوند (هاربور 2: 1996). امروزه، اين روند به سمت جهت‌گيري مبتني‌بر زمان تقويت شده و اغلب رقباي مبتني‌بر زمان، به خاطر كاهش موفقيت‌آميز زمان چرخه خود، بر بازار تسلط مي‌يابند.
از بعد زمان، شركت‌هاي توليدي به دو شكل مي‌توانند رقابت كنند. آنها از يك سو قادرند به وسيله توسعه سريع‌تر و ارائه محصولات جديد، كسب مزيت رقابتي كنند. شركتي كه مي‌تواند دائماً محصولات جديد بيشتري را زودتر از رقباي خود به بازار ارائه كند، در نهايت مي‌تواند از اين قابليت در مسير تسلط بر بازار، استفاده كند. اين جنبه از زمان براي آن دسته از شركت‌ها داراي بيشترين جذابيت و فايده است كه محصولات ارائه شده آنها در مراحل معرفي يا رشد (در منحني عمر محصول) قرار داشته باشند (هند فيلد 17: 1995).
از سوي ديگر، شركت‌هاي توليدي مي‌توانند از طريق تكميل و تحويل سريع‌تر سفارشات مشتريان، مزيت رقابتي پايداري را كسب كنند. اين حالت به شركت‌هايي مربوط مي‌شود كه بر سرعت پاسخگويي به تقاضاي مشتريان درخصوص محصولات استقرار يافته، تمركز دارند. در واقع، آنها تلاش مي‌كنند تا زمان سفارش‌دهي مشتري تا رسيدن محصول به دست وي را كاهش دهند. (هند فيلد 1995، كارتر، مليك و هند فيلد 5: 1995). يكي از مهم‌ترين قسمت‌هاي بازه زماني، زمان چرخه فراگرد توليد است.
توليد مبتني‌بر زمان، به عنوان محور مركزي رقابت مبتني‌بر زمان، بر چرخه زماني توليد تمركز بيشتري كرده و تلاش مي‌كند تا اين بازه زماني را كاهش دهد (كوفتروز5 5: 1995)