طلاق به معنی پایان قانونی ازدواج و جدا شدن همسران از یکدیگر است و در پی آن حقوق و تکالیف متقابلی که بین زوجین در هنگام ازدواج وجود داشته از میان می‌رود. طلاق معمولاً وقتی اتفاق می‌افتد که استحکام رابطه زناشویی از بین می‌رود و میان زوجین ناسازگاری و تنش وجود دارد. و در واقع طلاق عبارتست از زایل کردن قید ازدواج با لفظ مخصوص ،رها شدن از قید نکاح ،فسخ کردن عقد نکاح و رهایی زن وشوهر از قید زوجیت. طلاق از نظر دین اسلام و عرف جامعه امری ناپسند و فقط در صورتی قابل پذیرش است که در تداوم زندگی مشترک ضرر جدی وجود داشته باشد و امام صادق می فرمایند ازدواج کنید ولی طلاق ندهید زیرا عرش خدا از وقوع طلاق می لرزد.
خیانت و مشکلات
جنسی و تورم و اعتیاد به مواد مخدر و الکل و ضرب و شتم و دخالت اطرافیان و تنفر از
همسر و سوء زن به او مهم‌ترین دلایل
طلاق امروزه و درگذشته در ایران هستند.
در جمهوری اسلامی ایران مرد با مراجعه
به دادگاه حق تقاضای طلاق دارد. زن نیز در شرایط خاصی می‌تواند با مراجعه به
دادگاه تقاضای طلاق کند. بعضی از این شرایط عبارت‌اند از:
-ترک زندگی خانوادگی توسط زوج حداقل به مدت شش ماه متوالی و یا
نه ماه متناوب در یک سال بدون عذر موجه
-اعتیاد زوج به یکی از انواع مواد مخدر یا مشروبات الکلی که به اساس زندگی خانوادگی خلل وارد آورد و امتناع یا عدم
امکان الزام وی به ترک آن در مدتی که به تشخیص پزشک برای ترک اعتیاد لازم بوده است
-محکومیت قطعی زوج به بیش از پنج‌سال حبس
-ضرب و شتم یا سوء رفتار زوج که برای زوجه غیرقابل تحمل است
-ابتلای زوج به بیماری‌های صعب‌العلاج روانی و جسمانی
-مرد حق طلاق را هنگام عقد به زن داده باشد