دفتر سبز بهاران نگرشي بر ساختار و محتواي اشعار و آثار سيمين بهبهاني شاعر معاصر

مطالب 
عنوان                                                                                             صفحه
-مقدمه و پيشگفتار
-ويژگيهايي از شعر سيمين
-پاره اي از مضامين شعر سيمين
-    عشق
-     زن
-     نگرشي بر قصه ها و خاطرات سيمين
-     معرفي آثار سيمين بهبهاني
-     عوامل موثر در ايجاد شعر از ديدگاه سيمين
-     نتيجه گيري
-     فهرست منابع و مآخذ


چكيده
شعر ايراني، در عصر حاضر، توانسته است چهره هاي برجسته ايي را به قلمرو فرهنگ اين سرزمين عرضه دارد، از جملة اين افراد، سيمين بهبهاني، شاعر و نويسندة معاصر است.
يكي از مواردي كه باعث شهرت سيمين و شعر او گرديده است، تحولي است كه وي در قالب غزل بوجود آورده است، به اين صورت كه با ايجاد مضامين و موضوعات نو و ريختن آن در همان قالب غزل قديم و سخن گفتن از دردها و مشكلات مردم، مجموعه شعرهايي را به عالم شعر و ادب تقديم نمود كه نشان مي دهد كه شعر وي زبان همدلي با مردم زمانش است و بنابراين بايد سيمين را يك شاعر اجتماعي و مردمي دانست. قابل ذكر است كه وي در غزل قديم هم شعر سروده اما به گفتة خود اين كار وي را قانع ننموده است و پيوسته به اين هدف مي انديشيده كه سخن از دل بگويد و يك شاعر تأثير گذار باشد و ديگر سخن از مكررات و مضامين تكراري به ميان نياورد.
در اين گفتار سعي شده است كه با نگرش و درنگي هرچند كوتاه به شعر و قصه و خاطرات سيمين، برخي از ويژگيها و مضامين و عوامل مؤثر در ايجاد كلام وي مورد ارزيابي قرار گيرد.
كليد واژه
شعر معاصر، غزل، مضامين اجتماعي، عشق، زن، همدلي و همدردي، مردم، شاعر، نويسنده.


مقدمه و پيشگفتار
من ديده ام رنگين كمان را خنديده در ذرات باران
من خوانده ام رازي نهان را، در دفتر سبز بهاران
تغيير فصل بي بري را، سرسبزي و بار آوري را
حس كرده انگشتان سردم، در برگجوش شاخساران
كنكاش سرخ لاله ها را، در خلوت خاموش صحرا
ديدم كه دارد داستانها، از چاره جويي هاي ياران
آن دانه ي خاكي چه بودا – پوسيدن تن را پذيرا-
از ساقه ي نو رسته فردا، چون خود پديد آرد هزاران
من ديده ام جبر زمان را، نابودي فرسودگان را
ناديده بگذشتند اما، از ديدنيها ديده داران
از راستي در گونه ي گل، رنگين شود خون تكامل
اما دروغين است و رسوا، سرخاب اين صورت نگاران
از بوته ي خوشبوي گلپر، از پونه ي شاداب نوبر
آيا توان گفتن پيامي، با كرم هاي گنده زاران؟
اي روز خوب آفتابي، با آسمان پاك و آبي
آخر بگو كي مي شتابي، تا مرز اين شب زنده داران؟
( رستاخيز، ص 327 )
از سالهاي آب و سراب
مقدمه و پيشگفتار
قرن معاصر بانوان شاعري را در دامان خود پرورده است كه هر يك به سهم خود چنان ذوق و ابتكاري در كار سرودن شعر از خود نشان داده اند كه روزگار، سخن ايشان را هرگز به فراموشي نخواهد سپرد و سيمين بهبهاني يكي از آنان است. سيمين بهبهاني ( خليلي ) به سال 1306 ه.ش. در تهران متولد شد. پدرش عباس خليلي نويسنده و روزنامه نگار و صاحب ده ها تاليف بود و مادرش فخر عال خلعتبري نيز شاعر و نويسنده و روزنامه نگار بود. وي تحصيلات دانشگاهي را در رشته ي حقوق قضايي به پايان رساند و از چهارده سالگي به شعر گفتن پرداخت. ابتدا با چهار پاره هاي نيمايي شروع نمود و بعد به گفتن غزل روي آورد ؛ اما درغزل تحولي عظيم به وجود آورد.  زندگي سراسر نشيب و فراز و پرحادثه ي سيمين از كودكي تا نوجواني شرحي بيش از حوصله ي اين گفتار است و براي آگاهي از آن، مي توان به شرحي كه او با قلم شيرين و نثر دلاويز و روشن خود به عنوان مقدمه اي بر “ گزينه اشعار ” خود نوشته مراجعه كرد