جنگ در قرآن

فهرست مطالب
مقدمه
جنگهاي حق طلبانه
رواج اسلام
ضرورت آمادگي دفاعي
فهرست منابع
هيهات كه خميني؛ در برابر تجاوز ديوسيرتان و مشركان و كافران به حريم قرآن كريم و عترت رسول خدا و امت محمد- صلي الله عليه و آله وسلم- و پيروان ابراهيم حنيف ساكت و آرام بماند و يا نظاره‌گر صحنه هاي ذلت و حقارت مسلمانان باشد.
مقدمه
كسي كه يك مقداري آشنا باشد به منطق قرآن، مي بيند كه اين قرآن است كه وادار كرد پيغمبر اسلام را به اينكه با اين سرمايه دارها دائماً در جنگ باشد و با اين كساني كه در حجاز و در طائف و در مكه و اينها، سرمايه دار بودند و صاحب قدرت و اشخاص قلدري كه قدرتمند بودند، قرآن بود كه پيغمبر اكرم را وادار كرد به اينكه با اين مردمي كه با مليت مردم، با منافع توده هاي مردم مخالف هستند و استثمار مي كنند اينها را، با اينها بايد جنگ بكنيد و تاديبي حاصل بشود.
جنگهايي كه پيغمبر در زمان حياتشان فرموده اند (بعد از اينكه آن وقتي كه اسباب جنگ فراهم شد برايشان) اين جنگها هميشه با زورمندها بوده است، با آنها مثل ابوسفيان و امثال آنها كه قدرتمندها بودند و اينها منافع ملتها را، ملت خودشان را مي‌خواستند براي خودشان چيز بكنند و ظلم و ستمكاري و اينها، بي عدالتي رايج بوده است و جنگهايي كه واقع شده، بين مستضعفين بوده و مردم طبقه سه (فقرا) با اين زورمندها و آنهايي كه مي خواستند حق فقرا را اصولاً خدامحوري و دين گرايي پايه اصلي انديشه ايشان بوده و همواره بر دفاع از حريم ارزشهاي اسلام و قرآن تاكيد كرده‌اند و حتي جنگها را به منظور توسعه اسلام در عالم بيان داشته اند، در دوران دفاع مقدس مي فرمايند:
«جنگ ما جنگ عقيده است و جغرافيا و مرز نمي شناسد»
اين به ان مفهوم است كه مبناي تفكر مبارزاتي امام (ره) ديانت است كه در همه زمينه ها بر فهم فقهي تكيه دارد و هدف آن پياده كردن اسلام و تربيت انسان سالم در جوامع است.
ترسيم چنين افق وسيعي از حوزه دفاعي حضرت امام (ره) تحقيقي است جامع كه از بضاعت اين مقدمه خارج است ولي با اندك دقتي بعد جهاني و هميشگي امر دفاع را در انديشه هاي والاي معظم له مي توان ديد: دفاع از اسلام و مسلمين، دفاع از محرومين و مستضعفين، دفاع از حزب الله، دفاع از نهضت و كشور اسلامي، دفاع از جان، مال و آبرو و دفاع از عزت و استقلال سياسي و...
اين الگوگيري دفاعي دقيقاً منطبق بر قرآن و سيره پيامبر (ص) است. ايشان با دقت سيره پيامبر (ص) و ائمه (س) را مورد بررسي قرار داده، درسهاي لازم را از آن گرفته و به ديگران آموخته اند.
آشنايي حضرت امام (ره) با سيره نبوي پيامبر (ص) در حقيقت يافتن الگو و سرمشق زندگي براي دستيابي به حيات طيبه الهي است. سيره حضرت در نحوه ارتباط با خداوند، دوستان، دشمنان، منافقان، حكومت و هبري، تبليغات، سياست خارجي، جنگ و صلح، اسيران جنگي، آموزش و سازماندهي و... تمامي آموزنده است، چنانكه در بياني فرموده اند:
«اگر يك ملتي بخواهد مقاومت كند براي يك هدف حقي، بايد از تاريخ استفاده كند. از تاريخ اسلام استفاده كند ببيند كه در تاريخ اسلام چه گذشته، و اينكه گذشته سرمشق است براي ما»، «ولكم في رسول الله اسوه حسنه» پيغمبر بزرگ اسلام، همه چيزش را فداي اسلام كرد، تا پرچم توحيد را به اهتراز در آورد.»
اين پير فرزانه همواره در طول حيات مبارزاتي و انقلابي خود سعي داشتند سيره پيامبر اسلام (ص) و ائمه معصومين (س) را به دور از هرگونه خرافه و انديشه واهي ارائه دهند و دنباله روي آنان قرار گيرند:
«با خداي خويش عهد نموده ايم كه دنباله روي امام خود سيدالشهدا (ع) باشيم» جنگهاي اسلام مقصدي جز تربيت انسانها و جاري كردن احكام خداوند و ممانعت از ظلم ستمگران نداشته است. و مكتب اسلام هم استفاده از جنگ را تا مرز ضرورت، محدود ساخته و آن را به عنوان آخرين وسيله براي جلوگيري از تجاوز و طغيان و تاديب مفسدان و ظالمان پذيرفته است. مفسداني كه براساس اميال شيطاني خود هميشه در صدد پايمال كردن حقوق مادي و معنوي انسانها بوده و هيچ گاه جوامع بشري از وجود چنين افرادي خالي نبوده است، و با توجه به اينكه اسلام شريعتي صريح و گويا براي مشكلات انسانها، و صاحب روشهايي قاطع و قابل اجرا است؛ در اوج عطوفت و مهرباني، در برابر ستمكاران و جباران شدت عمل دارد به اين علت دستوراتي قاطع به پيروانش صادر نموده و خواهان مبارزه تا رفع فتنه در عالم شده است، و امام راحل با آگاهي كامل در تمامي مراحل مبارزاتشان از اين فكر بهره جسته‌اند: